Het branden gaat als een speer en zoals gebruikelijk laat Herbert nog even op zich wachten. Inmiddels komt de engelsprekende neef ook binnen. Hij is in canada geweest voor een jaar om zijn engels te verbeteren. Vanmiddag moet hij naar Edirne om te kijken hoe hij onder het leger uit kan komen. Iedereen moet het leger in en alleen met goede redenen kun je het uitstellen. Mocht je genoeg geld hebben dan kun je voor ongeveer 6.500,= euro de verplichting verminderen tot 1 maand i.p.v. 6 maanden. Maar er onderuit komen doe je niet.

Tussen 9 en half tien hebben we afgesproken en ik haal iets daarna Herbert op van de (slaap) parkeerplaats en rijden we gezamenlijk naar het internet café. In de tussentijd heb ik nog een Turks brood aangeschaft voor 400.000 lira, omgerekend 25 eurocent. Iedereen kijkt op als we langskomen en het is ook wel bijzonder eigenlijk allemaal. De Canadees had ons al verteld dat we een van de weinig buitenlanders waren in deze stad van 8.000 inwoners. Vrij bijzonder allemaal dus. Gezamenlijk eten we nog wat broodjes met thee en babbelen wat over koetjes en kalfjes. Sulleman kan zich moeilijk verstaanbaar maken in engels en Duits en kan een beetje Frans. Zijn Neef is zijn steun en toeverlaat. Sulleman heeft dezelfde handelingen als Drago, de big spender uit Bulgarije. Iedere keer trekt hij aan zijn jas punten en trekt deze omhoog. Deze trek van hem is gelijk aan deze Turkse man Sulleman. Het zal waarschijnlijk wel een manier van profileren zijn, maar het is gek hoe overeenkomstig dat is tussen deze twee mannen.

Na het eten en de uitleg over de Ramadan gaat de Canadees naar Edirne en beginnen wij te sleutelen aan de auto. Plakken de afdrukken van de Nederlandse vlag op de auto, repareren de deur en nog wat kleine dingen. In no time hebben we ook allemaal kinderen om ons heen staan rond de auto. Ze vinden het machtig interessant allemaal. Sommigen kennen engels en stellen allerlei vragen. De Turk is erg brutaal van zich zelf. Of misschien beter gezegd zeer nieuwsgierig. Ze kijken continue over je schouder mee en willen weten wat er gebeurd. Dit geld voor alles wat er gebeurd eigenlijk.

Herbert en ik besluiten te wachten of we een deel van het suikerfeest mee kunnen maken. We willen graag het suikerfeest mee maken en de eerste gebeden in de moskee. Daarnaast kunnen we waarschijnlijk meer en beter zien in Havsa als in Istanbul in de grote stad. We kunnen van Sulleman blijven en hij regelt lekkere pide’s voor ons in het internetcafé. Ze smaken heerlijk, alleen ik zit erg snel vol en Herbert er maar liefst 2. hij heeft waarschijnlijk honger. Het hok is krap en er kan geen been meer bij. Vooral het been van Sulleman is bijzonder. Hij heeft een motorongeluk gehad en hij heeft nu waarschijnlijk wat vervangen of hij mist wat. Daarom heeft hij moeite met opstaan en gaan zitten. Deze leraar werkt een aantal uren in school als leraar en verder heeft hij zijn internet bedrijf / café.

Ook zijn vriend mister Raki is er weer en loopt regelmatig met zijn vingers te knakken als hij het over zijn vierde vrouw heeft. Zijn grapje blijft terugkomen. Na het eten duiken we met zijn allen het koffiehuis in waar Sulleman, Vriend Raki en anderen aan het kaarten zijn. Een soort klaverjassen, maar dan anders. Tussendoor komen er vele kopjes thee (spreek uit thai) langs en zijn er leuke moeilijke gesprekken links en rechts. Even later staat iedereen op zodat we rustig kunnen babbelen in het leraren hok naast dit koffiehuis. Vreemd genoeg doen ze dit voor ons, maar geeft Herbert nogmaals aan dat dit niet hoeft. We begrijpen wel dat we hier kunnen slapen en dat zullen we dan ook graag doen. Lekker warm, altijd goed. Even later duiken we het koffiehuis weer in en iedereen lacht hartelijk, waarna we het internetcafé weer gaan bestieren.

Na de heftige korte gesprekken op MSN worden we naar bed toe gemaand door het personeel van het internetcafé. Het is 1 uur en voor hen ook morgen Ramadan. Voordat we het leraren hok induiken krijgen we nog een verwarming bij ons geplaatst en halen we als een gek nog onze slaapspullen op. Ook wel grappig eigenlijk dat ze allemaal een beetje helpen. Morgen is het suikerfeest en ben benieuwd of het aan mijn verwachtingen ervan voldoet.