2005-11-13:
Turkije: De stad van de ondergrondsen
Als ik (Sander) wakker wordt slaapt iedereen nog
of weer. Net stapte de oude eigenaar naar binnen met een Koreaan. Die lastige
vragen stelde en niet op zijn gemakwas toen die in onze kamer stond. Blijkbaar
een nadeel van Hostels. Ze komen zo binnenlopen en je kan er weinig aan doen.
Ik stap eruit en ga douchen. Als ik deze gevonden heb is de douche redelijk
goed en niet te klagen, maar als ik aangekleed en wel eruit wil heb ik een probleem.
De deur zit klem. Hmmm en wat nu. Ik werp me maar over de muur heen en neem
me spullen mee. Als ik van de andere zijde de deur open is er geen p[robleem
meer. Het zal er wel bij horen. Eenmaal helemaal klaar ga ik eens bezig met
het voorbereiden van wat mails en zet alles opstik om te up-loaden naar Mark
en ik ben zeer benieuwd naar de reactie van Iranian Visa.
Eenmaal alles voorbereid stap ik achter de pc en wordt ik overstelpt met mail. Herbert is net begonnen met het checken van de motor en alles. Gelukkig maar dat geeft me even tijd, maar ik weet vooraf alweer dat ik te lang achter die pc zit. Ook moet ik nog wat betalingen doen, waaronder een bedrijf die me mailt dat ik een betaling nog niet voldaan heb. Dit kan echter niet en kijk het na en waarschijnlijk is er ook geen probleem. De mail werkt echter niet soepel, want ik krijg de bestanden weer eens niet over. De server kom ik niet op om met Windows verkenner de bestanden naar de server te uploaden. Deze teksten doen het altijd zo leuk en komen altijd weer terug via e-mail via bepaalde personen. Uiteindelijk krijg ik ook alle e-mails weer terug. Dit komt omdat het toetsenbord niet goed functioneert en ik een “r” ben vergeten in het adres….jaja zo kun je uren zitten.
Ook de Essent zit me weer dwars. Heb tijden van te voren aangegeven en geregeld dat ik geen internet wil hebben vanaf 15 september en nu halen ze weer geld van mijn rekening. Tijd voor hardere maatregelen. Zo blijven we bezig met Essent…..ik kan nu alleen niet veel doen en wil niet anderen belasten met de Essent sores. Als ik moet bellen duurt het weer uren voordat het allemaal geregeld is en dat kost nogal wat vanuit Turkije heb ik net gezien. Ze krijgen nog een lastige aan me ….. das zeker. Ik zal de bank eens een mail sturen dat ze wat moeten blokkeren!
Een ander leuk financieel item is de telefoonrekening. Ik heb een aantal malen gebeld naar Nederland voor de kop van de motor, wat gebeld met de webmaster en wat privé …..nota a 238 euro en bedankt maar weer. Daar gaan we dus ook mee stoppen. Als alles is doorgenomen en ik heb ook met Paypal de vergoeding betaald voor de Iranese visa ben ik klaar. Het is me gelukt om alle mail weg te werken en ben weer schoon voor de aankomende weken om met een gerust gevoel weg te rijden. Waar die drang toch vandaan komt alles maar af te hebben. Erg bijzonder. Het lukt altijd, maar kost zo veel energie. Vaak met een klein beetje minder lukt het ook. Aan de andere kant heeft het me ook erg leuke dingen gebracht zoals de Masters of Darts en wat leuke evenementen, dus ja het hoort gewoon bij me denk ik dan maar. Toch zet ik links en rechts steeds meer van me af en dat is een lekker gevoel. Nienke stuurde me een mail met hoe het wel niet is om overal heen te kunnen en elke dag opnieuw te zien waar je strand. Dat is ook het mooiste van alles eigenlijk. Een totaal ander leven en een andere visie, maar je doet en maakt het met dezelfde ingrediënten en je hoopt dat het een lekkere maaltijd wordt waar je nog lang aan terug kan denken om maar verder te gaan in de eigen gemaakte woordspelingen.
Als ik klaar ben en Herbert zich heeft opgefrist onder de douche rijden we naar een volgende stad. In de hostel is niemand meer en we “vergeten” dan maar om de biertjes te betalen en het internetten. We rijden weer over de berg bij Göreme en Herbert rijd een landschap in. De B wegen brengen ons bij de meest rare landschappen en we hebben het gevoel dat we in een keer het ravijn in donderen. Je kijkt uit over het fraaie landschap van Cappedocia en hier kunnen alleen tractors en onze landrover rijden. Een fantastisch gevoel. Ik voel me echter minder fantastisch en wil zo snel mogelijk slapen.
Na een uurtje crossen rijden we naar de plaats van de underground city en zoeken een hotel. We willen ervoor 10 YTL slapen maar de kerel hapt niet toe en betalen uiteindelijk 20 YTL. De prijzen gaan omlaag en niet omhoog en dat is goed. Verder gaat alles hetzelfde. We eten “Pide”, want het is zondag en dan is er geen Doner Kebab ?! Waarom weten we niet, maar goed. We worden weer uitgenodigd in een koffiehuis en snookeren een potje. Eenmaal op de kamer wacht een heerlijk bed op ons en luisteren we voor de eerste keer naar de wereldomroep van Nederland. Gesteggel over de veetlet van een Limburg dorp geloof ik. IK start met lezen van de volgende 60 pagina’s van de Lonely Planet gids “Read this first, Asia and India” en Herbert staat verbaasd te kijken. De romans wachten nog maar even. Wil nu eerst weten wat ik nu aan het doen ben en dan zien we wel verder.
We zetten de wekker om 7 uur en sturen een sms richting Holland…Welterusten Nederland en een groet vanuit Turkije……………..