2006-02-16: Pakistan: De Nederlandse Pakistaner met een Kalshnikov op de Khyber pas

Deze ochtend gaan we met Prince en James naar de beruchte Khyberpass. Deze pass leidt door het beruchte tribal area gebied naar de grens met Afghanistan. Blijkbaar bij alle grote veroveraars bekend uit de oude historie. Om half negen komt Prince binnenzetten met lokale kleding, een shirt en broek,m die vergelijkbaar zijn met zwarte pieten pakken. De helblauwe pakken misstaan niet bij m ijn baard en ik mis alleen nog een lokale Chitral pet die ik aan de straat koop. Herbert gaat er iets minder mee in zee en trekt alleen het shirt aan evenals James, de Britse reisgezel.

We rijden met twee auto’s na de politie om onze politie escorte op te halen, die we nu overigens zelf moeten betalen. Met totaal 8 man gaan nu 3 toeristen naar de grens. Net buiten Pechawar begint de “tribal Area”. Hier zijn geen wetten en wonen waarschijnlijk 4 stammen, die met regelmaat van de klok op elkaar schieten. De Pathuns die hier leven hebben eigen regels als het gaat om liefde, eer en wraak. Waarschijnlijk moeten we stammenhoofden betalen om het gebied te doorkuisen, maar goed we kunnen nu zien waar we voor komen.

In het midden komen we terecht bij de Khyberpass poort, die je overal op foto’s terug ziet. In het midden is een b ordes, waar we foto’s kunnen maken en diverse agenten met geweer begroeten elkaar. De agent naast me heeft een Kalshnikov en al snel sta ik er zelf mee op de foto, evenals Herbert. We willen eigenlijk de trekker overhalen, maar wagen ons er maar niet aan in dit wettenloze gebied. Met de kleding, baard en muts ben ik net een echte strijder van de tv. De Raymond Duym van de Pakistaanse stammen……., hoe je die titel ook wil bekijken. Raymond is een speler uitmijn team en heeft de nodige jaren in het Nederlandse leger doorgebracht en uit zich ook als een militair. Nu is hij in continue paintball oorlog met Skedel (Phil de Lange), die de hele wereld al bij elkaar heeft gezworven en mij de nodige verhalen heeft verteld. Maar toch, nu is het echt.

De weg leidt ons door de kleine bergen en de omgeving ziet er ook als bandietengebied uit. 2 grote huizen van mensen die gekenmerkt worden als de rijkste mensen van de wereld vanwege vals geld en belastingheffingen wijzen ons de weg naar de grens, waar we op afstand wat foto’s mogen maken van de border. Bij een tussentop maken we foto’s van rondvliegende arenden, gieren en andere roofvogels die hier azen. Bij de grens zijn 3 bewakingsposten gekenmerkt met de nummers 1, 2 en 3 en verder mogen we niet. De trein na het CANTT Area gedeelte is gesloopt en wordt niet meer gebruikt. Tussendoor heb ik nog wat plezier met de locals. Een groep Afghanen viert een bruiloft en ik mag meedansen. Boven me wordt geld uitgestrooid en natuurlijk staat alles op tape, waarna het geld wordt opgeraapt. Ik sta nog even op de foto met een paar forse oude baarden van de Bin Laden familie naast me en het plaatje is compleet.

Op zich is de pass niet bijzonder. Meer de mystiek en het feit dat je half undercover een wetteloos gebied inrijdt. De verhalen zijn goed en Prince, onze toergids, is een meester in mooie verhalen vertellen. Op de terugweg haal ik nog twee blikjes Heineken voor in het hotel later als we terug zijn. Bij de onderhandelingen wou Prince hierin niet schikken en in heel Pakistan en Iran is bijna nergens bier te verkrijgen. Hier in de wettenloze regionen staat een cola apparaat aan de weg en krijg ik in 10 seconden twee biertjes toegereikt. Ik kan de verhouding tussen geloof aan Allah en het nuttigen van alcohol niet met elkaar verenigen, maar weet zeker dat de biertjes me straks lekker zullen smaken.

Op de weg terug eten we bij Prince thuis. Buiten de 500 Roepie die hij in eerste instantie al van de prijs had afgehaald, kregen we de lunch van hem en bij hem thuis als extraatje, ondanks dat hij vast bleef houden aan de 2000 Roepie per persoon of stel. Tussen de 6 pauwen en wat kippen was er een geweldige lunch en de mooie verkoper kwam zijn belofte goed na. Na het eten volbracht hij het gebed. Waarschijnlijk niet in de goeie volgorde, want hij had zijn lichaam niet gereinigd, maar goed. Hij bad naar Mekka en ik ben geen Islam expert. Nog steeds niet. Helaas heb ik een van de Heineken biertjes laten vallen en moeten we het doen met een half biertje per persoon vanavond.

In de middag zijn we naar de oude stad geweest. Voor 200 Roepie per persoon extra wou Prince dit regelen en inderdaad liet hij ons alle oude hoeken en prachtige uitzichten zien., Pechawar is echt een geweldige stad. Oude invloeden van het Britse rijk. Panden van 3 etages opgetrokken uit besneden hout en het ene huis staat nog krommer op zijn schreden als de ander. Ondersteuningspalen zetten de huizen weer enigszins recht. In de kleine steegjes wordt je beloerd door tientallen gesluierde dames. Als je een camera op ze richt verdwijnen ze bliksemsnel en dan herinner je jezelf eraan dat je hier vermoord kan worden als wraak voor het kijken na een vrouw…….misschien wat overdreven, maar het klinkt wel leuk……..!

Bizar is wel dat ik elke dag vragen krijg of ik niets mee krijg van de cartoonrellen in Pakistan. Ik zit er echter dicht op en loop enigszins undercover door de nauwe steegjes in lokale klederdracht. Ondanks een grote muts op en een wit gezicht spreken ze ons toch om de haverklap aan waar we vandaan komen en je voelt de reden van de vraag aan. De mensen zijn er allemaal dagelijks met de cartoons bezig, das duidelijk. We lopen langs de bioscoop en wat andere objecten, die verbrand of andere schade hebben opgelopen gisteren. De winkels zijn wel weer open en na wat lege dvd’s te hebben gekocht lopen we snel naar huis om wat te eten.

De avond vullen we met branden van DVD’s en luieren op de hotel kamer in de grimmige mooie oude stad van Pechawar. Morgen is het weer gebedsdag en gaan we niet veel doen. Uitslapen is noodzaak. Maar eerst even internet uitchecken en het eerste Heineken biertje na bijna 5 maanden smaakt prachtig ook al hebben we er nog maar een.