2006-02-19: Pakistan: I Can, I will !

Als ik wakker schiet druk ik de wekker ongeveer 5 keer uit en alsof ik er op zat te wachten, komt er om 9 uur een sms je binnen op de telefoon en stap ik eruit. IK heb een gebroken nacht gehad en dat merk ik de hele dag. Lichte hoofdpijn en afvragend of dit van de kale kop komt of van de nachtrust pakken we de auto in en proberen we de rem te herstellen en vul ik de olie bij. Ook op het vlakke stuk verbruiken we 1 liter op 350 kilometer en dat blijft teveel.

Het ontbijt zijn twee zacht gekookte eieren op toast en we bezoeken het Boeddha museum voor de 200 Roepies per persoon. In het museum zijn afbeeldingen van Boeddha te zien en ze lijken zeker niet op de dikke Boeddha beelden die ik tot nu heb leren kennen. Gelukkig blijft de demonstratie uit die plaats zou vinden vandaag. De weg is weer open en rijden we weg naar de bezichtigingen.

Het zijn nederzettingen uit de oude tijd met als gezamenlijk kenmerk het Boeddhisme. De laatste kunnen we niet bereiken door een blokkade van de politie maar de andere sites zijn goed bereikbaar. De eerste is een oud opgegraven dorp waar volgens Herbert de mannen nog aan het metselen zijn. We vinden het niet echt interessant en ik moet zeggen dat dit ook niet mijn dag echt is. Het weer is ook wat somber bewolkt, maar het blijft 25 graden buiten. Een andere site moeten we heen lopen door graslanden en uitgegraven wegen. Het is een tempel en een soort ophoging met Stupa’s. het is uitzicht is fraai, maar interessanter zijn de dynamiet explosies verderop in de bergwand, waar rotsformaties worden klein gemaakt en grote stofwolken veroorzaken.

Onderweg zien we het bord voorbij vliegen, waar ik gisteren nog foto’s van heb gemaakt. Op het bord staat “I Can, I Will” op en ik weet nog niet wat ik met de kreet ga doen, maar het is een goede voor later. Voorlopig staat die mooi op de foto en misschien kan ik er nog een plekje voor vinden op de site.

Eenmaal terug in de auto geven we flink gas om richting Lahore te komen. Het duurt even voordat we op de snelweg zitten. We dachten even terug te moeten rijden naar de start van de motorway, maar deze is compleet geblokkeerd. Er zijn weer demonstraties aan de gang en we moeten terug om hier niet middenin te belanden. Na Taxilla vinden we de motorway waar we toegelaten worden. Het mooie van deze motorway is dat je in een keer midden op een bouwplaats staat en dat als je niet op tijd remt een probleem hebt. Ze zijn nog aan het bouwen en dat is ondenkbaar in Nederland. Dan kom je de weg niet eens op, maar goed.

We duiken de Grand Trunk Road op. Een goede twee baans weg door dorpen heen. Van links naar rechts zigzaggend doorkruis je alle motoren, fietsers, tractoren, vrachtwagens en voetgangers. Na Islamabad vinden we de motorway weer waar we nu wel op kunnen., Dit hebben we op de heenweg ook gereden en hier kunnen we flink meters maken. In het donker komen we aan de rand van Lahore binnen en besluiten we toch op zoek te gaan naar de Regale Internet Inn, die te boek staat als een goedkoop backpacker hostel met vriendelijke mensen.

Na een lange weg door het centrum komen we hier terecht en vinden een stekkie op de parkeerplaats ernaast. Temidden van oude auto’s mogen we parkeren voor een kleine 20 Roepie per nacht. Een engelpratende man helpt ons op weg. Bij de Regale Internet Inn kunnen we de badkamer gebruiken zonder kosten en is internet bij de hand.

Boven op de zolder maken we kennis met Qwali muziek. Er zitten ongeveer 20 mensen aandachtig te luisteren naar 5 zittende mannen met een instrument en 1 zanger die een roze pak aanheeft en belletjes aan de enkels. Af en toe druk met de voeten stampend op de grond wordt de islamitische muziek voorgedragen. Het is de eerste muziek die we meemaken in de islamitische landen eigenlijk en een voor een worden de Japanse gasten op de dansvloer getrokken door de kleine besnorde Pakistaner. Ik ben moe en blijf languit achterover zitten. Herbert is inmiddels al op een gemakkelijke stoel gedoken achter in de zaal onder het waarschijnlijk lekkende wasgoed.

Als beloning trakteren we ons op een broodje Swaharma. Een heerlijk broodje kip met de juiste ingrediënten. Het werd er ook tijd voor weer. Banjerend door de straten neem ik nog een ijsje, wat me bijna teveel werd weer voormijn maag. Na een flinke dunne ontlasting de volgende dag was het gelukkig echter weer over. Dan maar geen ijsjes deze zomer voor me in deze landen.

Lahore lijkt op het eerste moment een gave stad. Veel kanalen en bezichtigingen zijn aangekleed met kleurrijke lampen in de avond. Vanaf morgen gaan we kijken of het inderdaad de artistieke stad en hart is van Pakistan. Het is in de nacht nog 20 graden en de tent blijft maar open voorlopig. Waarschijnlijk is voor ons nu definitief de zomer aangebroken, ook al is dat voor Nederlandse begrippen nog een beetje vroeg, aangezien er op moment van schrijven net 30 cm sneeuw is gevallen in de start van maart.