2006-03-17:
Nepal: Annapurna Base Camp op 4130 meter hoogte
Ik
ben 3 x wakker geweest en kan moeilijk in slaap komen. Het was koud. Was later
bed ingegaan vanwege de sneeuw en probeerde het fantastische resultaat op de
gevoelige plaat vast te leggen. Alles lag onder sneeuw. En eindelijk deze winter
stond ik in 10 cm verse sneeuw. We verwachten vandaag dan ook dat het een zware
tocht zou gaan worden. Rond 7 uur was iedereen present. Jaja iedereen, inclusief
Jut en Jul stond iedereen startklaar, ook al waren we wel weer de laatsten.
Het viel meteen op hoeveel sneeuw er lag en in konvooi stapten we fors door de sneeuw. Lopende over bruggenen rivierbeddingen van sneeuw kregen we langzaam uitzicht op MBC. Al snel liepen we de van oorsprong Nepalees Nils tegen het lijf. De nu in Zweden woonachtige donkere westerling had geslapen op MBC en ging nu weer terug. Het was bewolkt en daardoor heeft hij ABC over moeten slaan. Een beetje jammer van / voor de sportieve zweed met een zwangere vriendin. De lawines bleven uit en de rit is zoals ik gehoopt had erg goed. Door diepe sneeuw trekkend en in een lange keten van mensen om snel een pad te maken. Dezelfden liepen voorop en de hardlopen John was al ver vooruit om het pad te maken in de verse sneeuw. Hij blijft nu eenmaal een hardloper.
Soms is het zwaar, maar als de eerste zonnestralen over de bergen heenkomen maken we een mooi plaatje. Het is helder met een paar wolken in het gebied waar lawines erg gevaarlijk kunnen zijn. Vorige week is er nog een Fransman bijna onder terecht gekomen, maar zijn oplettende gids heeft hem onderuit de sneeuw getrokken. We gaan vroeg vandaag, dus we hebben beperkt risico, maar toch. Bij MBC aangekomen zien we een wolkendek boven de sanctuary. Er zijn goede verhalen en de eersten komen weer naar beneden van ABC.
Margreet wordt getroffen door hoofdpijn en dat blijft aanhouden lijkt het. Of ze nou teveel rookt of dat ze last heeft AMS das nu nog onduidelijk. Ik hoop dat het goed gaat. Bij het MBC vraag ik er nog een keer naar, maar het blijft hetzelfde. Boven ABC hangt een wolkendek lijkt het, maar we gaan door. Het is vroeg en de trail lijkt goed. Na 5 minuten gaan de jassen en warme onderdelen uit en komen mijn armen ook weer bloot. Even wat zon pakken. Het is maximaal 3 uur lopen zegt men. Het is echt warm en we stappen over de trail naar boven.
Ik sluit me aan met Alex bij Athena voor een moment en laat Herbert en Margreet achter me. Zij lopen met Purna langzamer door de sneeuw naar boven met de nodige pauzes. Vanwege onze te kleine budgetten, heb ik het doosje muntdrop tot het laatste bewaard en langzaam genieten van de dropjes, sabbel ik er zo een paar weg, genietende van die prachtige sanctuary. Het is langzaam doorstappen, maar ABC komt in beeld. Het ligt in de bedding van de bergen en geeft een prachtig uitzicht, al zit het weer nog niet mee. Het is bewolkt en er lijkt weer sneeuw aan te komen vanavond.
In de tussentijd ben ik alleen gaan lopen en geniet elke stap. Helemaal stil om me heen en alleen maar wit. Je kan een speld horen vallen als er iets zou zijn waarop het kon vallen. Grandioos, een persoonlijk moment van een overwinningsgevoel. Hier doe je het voor! Achter me hebben ze het zwaar realiseer ik me en bewaar de nodige dropjes voor als ze boven komen. Bijna bovenaan heb ik me weer aangesloten bij Alex, die ook een dropje geef. Als hij een foto van me maakt , beloon ik hem met een extra dropje. Wat is dat spul lekker. Sta je dan lekker in meer als een meter sneeuw van een dropje te genieten. Die stomme Nederlandse houding ook. Heerlijk. Nederlanders en Venco.
Ik realiseer me dat ik onderweg
ben op deze trektocht halverwege de trip op een kwart aardbol van Nederland
en ik heb in de rugzak Cup a Soup bij me en eet drop als beloning voor de etappe
van de laatste dagen. Grinnik. Herbert en Margreet hebben even pech. Ik heb
van beneden af aan met een doos drop lopen zuilen en daar wil ik op dit moment
van genieten. Als het aan hen lag hadden we waarschijnlijk al een lege doos
drop gehad en hadden we naar het plaatje mogen kijken nu. Ze hebben het er flink
van genomen in de tussentijd. Cola, extra soep, koekjes, enz en er wordt sinds
de bekendheid van het extra geld goed van genomen. Ik vind niet dat ze met het
bestedingspatroon veel discipline hebben, maar dat moeten ze zelf maar weten.
Ik weet ook niet of er verder nog ergens extra geld zit, al ga ik daar niet
van uit. Ik kan persoonlijk binnen het budget blijven en daarmee voor mezelf
verklaren dat ik het einde ga halen van deze reis. Ik blijf gewoon op budget
en kan dan ook ontzettend genieten van dit dropje. Natuurlijk hou ik wel wat
over voor ze als ze bovenop de top aankomen, want ik hoef niet alles alleen
op te eten. Eerst een Venco momentje met een slok Iodine water in een wonderbaarlijke
omgeving, die ik alleen maar van foto’s kon proberen voor te stellen. Het is
raar hoe simpel kleinigheden je een gevoel van voldoening kunnen geven.
De voeten zijn koud en nat en om de paar minuten stop ik even om het zweet van
mijn voorhoofd af te vegen. Een tekenend verschil tussen het voetenwerk en het
bovenwerk in deze omgeving.
Ik maak me wel zorgen. Ik kan de laatste 2 keer dat ik achterom keek mijn reisgenoten niet terugvinden in de sneeuw. Het is niet dat ze gevaar lopen, maar dat misschien Margreet toch teveel last krijgt van AMS. Dat zou echt balen zijn. Misschien is Herbert dan mee terug gegaan en ik blijf achterom kijken tussendoor, maar als ze er nog zijn, dan zijn ze ver achtergevallen op dit moment.
Ik heb een sneller tempo en de keren dat ik mijn hulp aanbied is het niet nodig. Als ik achter loop dan laten ze me er langs. Een helpende hand uitsteken voor een klif, waar het glad is wordt niet gewaardeerd. Herbert wil het zelf doen. Herbert denkt dat ik de competitiedrang heb. Een verkeerde interpretatie, maar goed. Het is maar een invalshoek. Ik denk dat het verschil in de peuken zit! En het verschil niet zit in genieten, snelheid, doorzettingsvermogen of andere vaktermen.
Bovenaan de berg is het grijs. Verder is alles wit. Prachtig! We komen bij de top en eindelijk zijn we er dan. Ik had het in eerste instantie met al die regen niet verwacht, maar dan is het toch gelukt. Iedereen feliciteert elkaar. Het is een echte groep geworden in de laatste dagen. Dat is erg grappig om te zien. Al snel pak ik een sigaar en de whisky om het te vieren. De Franse groep die we onderweg meerdere malen tegenkwamen lijken er nog te zijn. Ze hebben op ons gewacht om de trek te herstellen, mooie rukkers !
Het uitzicht is grandioos en ik bekijk hoe laat vannacht de volle maan boven ons staat op de GPS. Het schijnt volle maan te zijn of er in ieder geval duidelijk dicht bij in de buurt te zitten. Nu is het alleen nog wachten op een helder uitzicht zonder wolken.
Gelukkig zien we weer drie stippen groter worden. Het gaat niet snel maar “steunkous” Margreet en “Samoerai” Herbert komen er aan. John heeft teveel energie over en rent naar beneden om de tas van Margreet te dragen, maar zoals ik al verwacht had, heeft dat weinig zin en komt hij zonder tas terug lopen.
Iedereen zit er klaar voor en ik maak een filmpje over St. Annapurna Base Camp’s day. Het schijnt eigenlijk, namelijk St. Patricks day te zijn en daarom heb ik dat dus maar omgedoopt. De laatsten zijn boven en we vermaken ons met het uitzicht, de dropjes en het overwinningsgevoel.
John, Alex en ik delen weer een dorm en ik heb voor ons koppel ook alvast een kamer gereserveerd. Vannacht zal ik er wel uitgaan voor een fotosessie. De kou voor lief nemende. In de lodge hangt een verhaal over Borkeev, een bekende bergbeklimmer uit Rusland. Hij is overleden op de sanctuary na een lawine. Ik ga naast het artikel staan en waan me even in zijn positie. Niek Roosendaal noemde me nog een naam van een Nederlandse bergbeklimmer, maar die was ik alweer vergeten. Dan maar even Borkeev, al wil ik niet zo eindigen als hem. Gedood door een lawine en onderaan een berg worden begraven.
Na een voldane avond sluit ik af met een slok whisky. Het zal koud worden vannacht op 4130 meter hoogte. We zullen zien hoe dat gaat. Nu eerst de oogjes dicht en hopen op helder weer. Startende vannacht.
Doorsnede Annapurna basecamp trektocht op basis van opgeslagen punten in excel
Doorsnede Annapurna basecamp trektocht op basis van opgeslagen GPS tracks (exclusief
Poonhill -3200 m)
Gelopen route. Plaatje gemaakt op opgeslagen tracks van GPS