2006-03-25: Nepal: Een dagje bijpraten met Nance

Omdat ik in Pokhara niet echt heb bijgepraat op internet met Nance, hebben voor vandaag afgesproken. Ik heb me weer bij de Koreaan geparkeerd. Hij schijn t nu ook een noodspanning te hebben, dus ik kan mooi aan het werk gedurende de hele dag. Voordat ze wakker is kan ik mooi de mail wegwerken en even later komen Margreet en Herbert ook binnen lopen. Als ik wat eten moet kopen kan Margreet mooi even met Nance aan de babbel. Ze zijn vriendinnen geworden in der laatste maanden en redelijk close ook voor wat ik ervan kan zien en dat blijkt ook elke keer weer.

Het is raar hoe sommige dingen lopen. Een deel van mijn hele vrienden club verzamelt zich om de zoveel tijd met kerst en bijzondere dagen bijvoorbeeld. De mensen die hier dan bij zijn kenden elkaar veelal onderling nog niet echt, maar in het laatste jaar voor deze trip zijn die helemaal naar elkaar toe getrokken. Ze nemen Nance per direct helemaal op in het gebeuren en ik geniet daarvan met volle teugen. Erg leuk om te zien en in de tussentijd rijden ik en Herbert de wereld even rond. De wereld draait door en dat is maar goed ook.

Gelukkig leren Nance en ik elkaar steeds beter kennen. We lijken wel paranormaal begaafd soms. Raar is dat. Het zijn van die momenten. Ik heb de hele dag niets te doen en op dat ene moment dat ik een sms stuur in die 24 uur, krijg ik op precies hetzelfde moment een sms terug van haar. Als het nu de enige keer is, zou ik het toeval noemen. Maar het gebeurt vaak meerdere keren per week. Ik ken dat niet dat je zo op lijn ligt met iemand. Ik heb er ook niet om gevraagd en evenzo heeft zij dat niet, maar we hadden het ook niet willen missen. Het is zeker niet de makkelijkste weg die we kiezen, maar dat maakt het ook zo bijzonder.

Gedurende 6 uur babbelen we weer even bij over alle kleine dingen die gebeuren. In een half uur kom je daar niet aan toe en nu zit ik onderuit gezakt voor 0,40 eurocent per uur met een goede verbinding met haar te praten en ik kan haar nog zien ook. Helemaal top. Lang leve de vooruitstrevende technologie. En het is zo fijn te weten dat er iemand zit in Nederland die je een schop onder je hol geeft, omdat het weer tijd voor reizen wordt.

Morgen komen twee vriendinnen online. Ik moet me voorstellen, haha. Ik zal ze wel even laten schrikken dan met die kale kop van me en gegroeide geitensik. De reacties die ik tot nu toe krijg is dat ze een ander persoon voor zich zien. Dat zijn de mensen zoals Herbert en Margreet. Ik lijk ouder en bruter of iets in die geest, terwijl nog steeds dat zelfde gezichtje onder die snorharen zitten, maar goed. Ik merk het ook op straat dat mensen anders reageren. Ik kan me het inbeelden, maar zo’n kale kop en een geitensik als deze roepen reacties op bij mensen. Ondanks dat het in Thamel wel meevalt. Daar loopt iedereen als een zombie met rastaharen of de door mantra’s geïnspireerde kale koppen van enkele foute Amerikanen.

De uren nadat Nance verder is gegaan naar andere afspraken, ben ik nog wat bezig met het verwerken van de site. Het is nog lang niet af. Zoals ik al zei ga ik net zolang door totdat deze af is. Goedschiks of kwaadschiks.

Herbert en Margreet zijn sightseeing in Kathmandu en ik geniet na van de heerlijke relaxdag. In de avond maak ik nog wat foto’s van die kale kop van me waar ABC in geschetst staat met een mesje. Je moet toch wat doen met je tijd nietwaar. Later kom ik de anderen weer tegen in de stad van Thamel en sluiten we de zaterdag rustig af met een goed pilsje.