2006-04-02:
Nepal: The Riksja winner get’s it all !!!
Na
gisteren doe ik een dagje niets. De wereld verrekt maar even. Ik ben computer
moe en na even te hebben uitgeslapen, voor zover dat kan met een Herbert naast
je die 10 x zijn telefoon af laat gaan met zijn oordoppen in. Hij meld daarna
dan ook nog nonchalant dat ik ook maar oordoppen in moet doen dan. Hij heeft
een maand met een vrouw op een kamer moeten overleven, dus ik vergeef hem die
opmerking maar en slaap nog een uurtje door.
Ik kom John tegen in de Kathmandu Guesthouse en we liggen de hele dag languit. De eerste reisgezellen van John komen binnen. Paul, een man van 49 die voor zijn 50 ’ste nog even een berg wil beklimmen komt na een dag vertraging vanuit Bangladesh. Hij heeft 40 uur gereisd vanuit Canada. Hij lijkt wat doof. Als je hem wat zegt dan draait zijn hele lichaam bij om je beter te verstaan. Dat wordt nog een leuke voor John, die bij hem op de kamer slaapt. Nu schreeuwt John hard genoeg, dus dat gaat wel goed denk ik.
Half in het zonnetje komen we Isabel weer tegen en wat andere nieuwe bekenden. Alex hebben we eergisteren al afscheid van genomen. Hij is op weg naar Tibet vanaf gisteren. Hem hebben we nog even flink lopen draken de afgelopen dagen. In een van zijn laatste dagen en op de laatste avond dat Catherine weg ging zaten we met zijn allen onderuit gezakt in een cafe om een beetje te kletsen. Nu zijn Herbert, John en ik helemaal overtuigd dat Alex wel goedbij Catherine zou passen en als dan Catherine op ons verzoek ook maar blijft hangen en hangen en hangen en zelfs naast hem gaat zitten, snapt hij de link nog steeds niet. Als ze echt weg is en onderaan de gevel aan het luisteren is, geven we Alex de volle laag. Deze waarschijnlijk nog maagd zijnde gozer druk ik een kaars in de handen en zeg dat hij chocolade cake mee moet nemen naar haar hotelkamer deur. Catherine is zelfs naar het hotel gegaan waar hij ook slaapt. Hij snapt de hints echt niet en staat ons vol verwondering aan te kijken. John was al weg en Herbert neemt het compleet over en pepert hem dan ook nog even in dat hij zich zelf tekort doet. Ze is er klaar voor volgens ons, maar Alex begrijpt het echt nog niet.
We lachen gieren en brullen en
Isabel, de enige overgebleven vrouw drupt na van het lachen. Ze vind de Britse
Alex duidelijk schattig en is er volgens Herbert ook helemaal klaar voor. We
laten Alex achter bij haar bij het Kathmandu Guesthouse en lopen schaterend
weg. Wat een avond, hahaha. Morgen maar eens horen wat de resultaten zijn.
Onderweg bedenk ik me een ideetje wat ik al eerder had. Pak 50 Roepie uit de
portemonnee en de eerste 2 riksja’s die we tegen komen, houdt ik deze voor.
“The winner get’s it all !!!”
Het is normaal 30 roepie of iets dergelijks om naar het hotel te komen, maar de uitdaging is er. Wie is het snelste !!! En Herbert en ik nemen plaats in een andere Riksja en gedurende een paar minuten racen we in de riksja door de straten in de holst van de nacht. Midden in de nacht schreeuwend en juichen we de riksja fietsers toe, die het ook schitterend vinden. De mijne gaat zo hard en wil zo graag de bult op fietsen dat hem de complete ketting van de fiets afvliegt. Voldaan overhandig ik het briefje aan de winnaar en schaterend lopen we weg. Been there, done that! Mooi verhaal, dapper ! Jammer dat er geen camera in de buurt was.